تصویرها روایتگرند. هر تصویری روایتی از یک رویداد در مکانی و زمانی خاص است. خوانش تصاویر مثل خواندن روایت‌های مکتوب، مستم توجه به مرکزی‌ترین عنصر همه‌ی روایت‌ها (شخصیت) است. شخصیت هیچ‌کسی را نمی‌توان به درستی فهمید مگر با نفوذ به جهان ذهنی او. اما چگونه می‌توان به جهان ذهنی آدم‌ها نفوذ کرد و آن را از درون شناخت؟ گاه بیرونی‌ترین و پیداترین جنبه‌های فردیِ هر یک از ما، آشکارکننده‌ی درونی‌ترین و ناپیداترین ویژگی‌های جهانی ذهنی‌مان است، مشروط بر این‌که چشمی بینا برای دیدن همین جنبه‌های بیرونی داشته باشیم. چه بسیارند آدم‌های بینایی که در واقع نابینا هستند. دست‌ها، چشم‌ها، لباس‌ها، رنگ‌ها، طرز ایستادن و . همه‌وهمه بیانگرند. برای فهم آنچه دست‌ها و چشم‌ها و غیره بیان می‌کنند ابتدا باید زبان آن‌ها را آموخت.
این تصویر در دی‌ماه ۱۳۹۸ در آخرین جلسه‌ی کارگاهی پنج‌جلسه‌ای با عنوان ایماژیسم در شعر معاصر ایران» به یادگار گرفته شد.
اطلاعیه‌ی دو کارگاه «ایماژیسم در شعر معاصر ایران» و «داستان کوتاه پسامدرن»
شعر ,ذهنی ,شخصیت ,جنبه‌های ,معاصر ,ایماژیسم ,شعر معاصر ,در شعر ,ایماژیسم در ,به جهان ,به یادگار
درباره این سایت